۱۳ آبان است.دخترک ده ساله در مدرسه برای دوستاش توضیح داده که چرا آنها نباید به راهپیمایی که به دعوت مدیر مدرسه انجام می شه ،بروند.و دوستانش قبول کردند.دخترک می گه بهشون گفتم که ما سبزهستیم..
به تو افتخار می کنم ولی ای کاش ما بزرگترها تو را وارد دنیای کثیف سیاست نمی کردیم....کاش دنیای کودکانه قشنگی را برایت می ساختیم تا تو با این همه درک و فهم آینده سرزمینت را بسازی. کاش دنیای کودکی تو دنیای بکر می ماند و تو هر روز شاد بودی .کاش به تو فرصت می دادیم که کودکی کنی و نگران آینده ی نامعلومت نباشی..
کاش کاش کاش ......ای کاش دوران کودکی تو مثل دوران کودکی ما نبود.
قطره ای اشک!!!....و نگرانی برای همه ی کودکان خوب و دوست داشتنی سرزمینم که حقشان این نیست.......
سلام من آمریکا زندگی می کنم.دلم خیلی گرفت .شما راست می گویید وقتی کودکان اینجا را می بینم که چطور در ناز و نعمت و خوشی زندگی می کنند واونوقت کودکان ایرانی که باید همیشه در دلهره و غم.خواهش می کنم به من ایمیل بزنید هر وقت که آپدیت کردید.
مطالبتان خیلی کوتاه ولی پرمعناست.خیلی زیبا می نویسید.با اجازه وبلاگ شما را جزء فیوریتم گذاشتم که بقیه مطالبتون را هم دنبال کنم.
ما نیز به دخترک افتخار می کنیم.
متاثر شدم.راستی ما داریم باکودکان مرزوبوم چه می کنیم؟تولید سیاستمدار؟؟؟
فقط می‌گم اینجا قیامت بود جهنمی بود که.....
این دخترک همون عزیز دل من نیست؟!!