درد می کشیم وقتی مجبورمی شوندبرخلاف میل شان سرزمین مادری را ترک کنند.
همیشه از مهمونی خداحافظی یا همون گودبای پارتی ها بدم می یاد.اصلا فکر نمی کردم گریه کنم.از جمله کسانی بودم که تشویق به رفتن می کردم.ولی امشب نمی دونم چرا بغضم ترکید!یکی از استادام می گه: ای کاش مسوولان و برنامه ریزان کشور ما قدر سرمایه هاشو می دانستند و با برنامه ریزی صحیح اینقدر مفت آنها رو از دست نمی دادند.ولی من می گم ای کاش ما اصلا مسوول داشتیم که برنامه ریز ی و مدیریت درست هم پیش کش!...اونوقت شاید ما نیاز نداشتیم سرزمینی را که دوستش داریم و به ما هویت می دهد را ترک کنیم و یا مجبورباشیم از کسانی که دوستشان داریم دور باشیم.به هر حال امشب به هردلیل ما بازهم مهمونی خداحافظی فامیلی داشتیم.......دلمون خیلی برات تنگ می شه ......